Zabytków, starszych niż dziewiętnastowieczne, w powiecie gołdapskim niewiele, dlatego od czasu do czasu przypominamy o jednym z cenniejszych, czyli o kamiennej płycie nagrobnej, leżącej tuż przy wejściu do Kościoła w Grabowie.
Na płycie napis w języku łacińskim: Adamus Rostcovius, pastor ecclesiae hujus fidelissimus obiit peste mense August, anno 1625, 62 aetatis, 36 ministerii. Um den Rand: Beati morientes. Apocal. 14,13 Beati morientes.
Inskrypcja informuje, że pochowano pastora Adama Rostcoviusa, który zmarł w 1625 roku, w wieku 62 lat, po 36 latach posługi pasterskiej.
Intersującym się początkami Gołdapi nazwisko może przywołać pewne skojarzenie, przecież około 1565 roku polecenie założenia miasta w miejscu wsi Szyłajty otrzymał Bronisz Rostek, który tym samym został tak zwanym zasadźcą.
Prof. Krystyna Szcześniak, gołdapianka, językoznawca, toponomastka tak skomentowała naszą pierwszą informację o tej tablicy:
Rostkovius, czyli Rostek, a to skrócenie z dawnego imienia dwuczłonowego (Rościsław. Rościgniew). Antroponim ten występuje też w dokumencie lokacyjnym miasta Gołdapi (zob. SG II 667), gdzie znajdziemy informację, iż Bronisz Rostek kupił tu sołectwo miejskie. Co ciekawe w powiecie gołdapskim są i Bronisze (Bronisz to skrócenie od Bronisława) i Rostek, a około roku 1600 zapisano w ówczesnym powiecie oleckim nazwę Rostkowa Wola (Rostken wolla), co potwierdza zarówno W. Kętrzyński (WK, Olud. 525), jak i SG IX 797 (tu, w roku 1888 już mówi się, iż miejscowość jest uznana za zaginioną). Mamy zatem kolejne poświadczenie obecności tego słowiańskiego antroponimu (który z czasem stał się podstawą nazw własnych miejscowości. Brawo za ciekawe odkrycie, po raz kolejny potwierdzające znane już fakty, dane z innych źródeł, a dotyczące ciekawej historii naszego regionu.
Fot. Zbigniew Chojnowski
